Kino PRL-u. Możemy się zżymać na papierowe dialogi i natrętną propagandę, ale był to jedyny czas w historii polskiej kinematografii, kiedy zachodni recenzenci czekali na nowe obrazy z Polski. Scenariusze znad Wisły (jak np. „Kanał” Stawińskiego) podbijały serca włodarzy Hollywoodu, a termin „filmowa szkoła polska” został wpisany na stałe do światowego słownika popkultury. Polscy reżyserzy zażywali sławy porównywalnej do Antonioniego i Kurosawy, polscy aktorzy stawali się gwiazdami festiwali filmowych. Zostały tylko wspomnienia. •Kolaboranci i emigranci •Hollyłódź: kuźnia kadr. Sukcesy i ekscesy łódzkiej filmówki •Socrealizm w obiektywie kamery •Wpuszczani w „Kanał”: początki legendy szkoły polskiej •Zespoły filmowe i kolaudacje. »Przywrócić scenę dupnika. Minister Kultury i Sztuki« •Pola Raksa. Piękne dziewczyny z okładek trafiają na ekran •Superprodukcje i kino moralnego niepokoju •Kultowe sceny polskiego kina •Mistrz Andrzej. Opowieść o Andrzeju Wajdzie. •Samotność Małego Rycerza. Tadeusz Łomnicki •Bobek. Wszystkie twarze Bogumiła Kobieli •Jerzy Skolimowski. Ręce do góry – przez dwadzieścia lat •Na wieki wieków Kmicic. Daniel Olbrychski •Beata Tyszkiewicz. Piękność na wyłączność dla filmu. Sławomir Koper umiejętnie weryfikuje filmowe legendy z prozą życia ich bohaterów. Czerpie pełnymi garściami ze wspomnień, wywiadów i korespondencji – tych publikowanych i tych pisanych do szuflady. Wertuje – jak sam przyznaje – tysiące akt IPN-u, by znaleźć niekiedy szokujące notatki na temat swoich bohaterów. Wielcy artyści, kultowe filmy, anegdoty, ploteczki i małe dramaty. Niezapomniane sceny utrwalone obiektywem kamery i te, których kamera nie zdążyła uwiecznić. Na szczęście dla nas Koper dotarł do nich i opisał…